ف مثل فرشته

انسان های بزرگ اونایی نیستند که میان واقعیت هارو میگن.

انسان های بزرگ اونایی هستند که قدر تک تک کارا و حرفایی که دیگران در حقشون انجام میدن رو میدونن.

انسان های بزرگ اونایی هستند که مدام خودشون رو مقصر میدونن و اول از خودشون شروع می کنن نه از دیگران.

انسان های بزرگ لیاقتشون اینه که حتی برای چهارکلمه حرف زدن باهاشون کلی وقت بگیری.

انسان های بزرگ، باطن ساده و یکرنگی دارند ولی دلشون به وسعت یک دریاس.

گاهی قلب انسان های بزرگه که باعث میشه زبان آدم بسته بمونه.

قلبی که مثل یک گنج میمونه و حتی نباید در موردش حرف زد. 

انسان های بزرگ واقعا فرشتن .